Szlak Przyrodniczy > Pomniki przyrody - dęby szypułkowe

Dąb szypułkowy (Quercus robur)

​Dąb szypułkowy jest symbolem długowieczności, dostojeństwa i siły - żyje najdłużej z polskich drzew liściastych. Pień w młodym wieku jest pokryty gładką, szarą korą, w starości zaś ciemnoszarą, grubą, głęboko spękaną korowiną. Koronę ma szeroką, nieregularną, silnie rozgałęzioną. Liście w zarysie są odwrotniejajowate, nieregularnie klapowane z 4-7 parami zaokrąglonych klap. Nasada liścia jest zwykle sercowata, zaopatrzona w krótki ogonek. Kwiaty są wiatropylne i rozdzielnopłciowe. Kwitną od końca kwietnia do końca maja równocześnie z rozwojem liści. Kwiaty męskie to żółtawo – zielone, długie i wiotkie, luźno zwisające kotki zgrupowane po kilka sztuk. Kwiaty żeńskie są mało widoczne, drobne, kształt mają cebulkowaty i dają początek żołędziom. Owoce to orzechy potocznie nazywane żołędziami, po 2-3 na szypułce i osadzone są w półokrągłych miseczkach. Dąb szypułkowy ma duże wymagania glebowe Preferuje gleby świeże, głębokie, żyzne i wilgotne, tam też osiąga największe rozmiary.  Drewno dębowe zatopione w bagnach, torfowiskach lub rzekach, po kilkuset latach przybiera czarną matową barwę "czarny dąb, polski heban".  Pomimo tego traci niewiele ze swej wytrzymałości, jest wykorzystywane przy produkcji mebli stylowych oraz w inkrustacjach. 

Nasze dęby szypułkowe:

1. Wiek: około  250 lat    Obwód:   353 cm    Wysokość:   36 m

2. Wiek: około  250 lat    Obwód:   384 cm    Wysokość:   35 m